Als ik (weer eens) de verjaardag van mijn schoonzus vergeet, vraag ik aan mijn broer wanneer ze jarig is. Want hij weet dat natuurlijk wel. Zo functioneert hij als een soort extern geheugen voor mij. Dat is erg handig, want veel voor mij onbelangrijke details zijn zo op te vragen in mijn sociale netwerk. Dat netwerk werkt dus al een extern collectief geheugen.
Zou dat voor andere mensen ook zo werken? Ik vermoed van wel. Ik hoor ook regelmatig van anderen de vraag: ‘Hee, hoe zat het ook alweer met die en die en met dit en dat?’ Dat suggereert dat ook wij moderne mensen een soort collectief verhaal in het leven houden over hoe de wereld werkt en in elkaar zit. Precies zoals in andere culturen met een nog compleet orale traditie.
Mijn individuele collectieve geheugen kon wel eens naadloos onderdeel zijn van ‘het’ collectieve geheugen van de mensheid. Mooie gedachte met interessante consequenties…
making things visible 